Projekt finansowany ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych,
wyłoniony w Konkursie otwartym na niekomercyjne badania kliniczne, nr naboru: ABM/2022/1

A Randomized, Double-Blind, Placebo-Controlled Multicenter Study of Levosimendan Therapy in low ejection fraction Takotsubo Syndrome
LevoTako Trial

numer Projektu: 2022/ABM/01/00007

Koordynator Krajowy
Główny Badacz

prof. dr hab. Miłosz Jarosław Jaguszewski

I Katedra i Klinika Kardiologii
Gdański Uniwersytet Medyczny

LevoTako jest to wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane badanie kliniczne, w którym zakwalifikowani pacjenci będą losowo przydzielani 1:1 do grupy z lewozymendanem lub placebo. Obie grupy badane będą również objęte standardową terapią niewydolności serca, zgodną z wytycznymi ESC.

Projekt wpisuje się w jeden z głównych celów Narodowego Programu Zdrowia na lata 2021-2025, jakim jest promocja zdrowego i aktywnego starzenia się. Oczekiwany krótkoterminowy wynik zdrowotny to szybsza normalizacja LVEF (frakcji wyrzutowej lewej komory) i zmniejszenie częstości występowania poważnych szpitalnych zdarzeń niepożądanych u pacjentów z TTS w porównaniu z obecnym standardem leczenia.

Ponadto, ustanowienie nowej strategii leczenia w TTS poprawi jakość życia, produktywność i ogólny stan zdrowia pacjentów po przebytym TTS. W przypadku pozytywnego wyniku badania, lewozymendan może zrewolucjonizować leczenie tej klinicznie trudnej populacji.

Opis projektu
Zespół Takotsubo (TTS), jest bardzo rzadkim schorzeniem i stanowi 1–3% wszystkich pacjentów kierowanych do pracowni hemodynamicznych z rozpoznaniem ostrego zawału serca (MI). TTS częściej dotyczy kobiet zwłaszcza w wieku post-menopauzalnym (>60 r.ż.), spełnia więc kryterium choroby wieku podeszłego.

Ponieważ TTS w ostrej fazie przypomina obraz kliniczny MI, diagnostyka różnicowa pozostaje trudna. Zwykle, w koronarografii nie stwierdzamy istotnej choroby wieńcowej.

Chociaż początkowo sądzono, że rokowanie pacjentów z rozpoznaniem TTS jest łagodne, ostatnie wyniki badań wskazują, iż TTS jest chorobą zagrażającą życiu, szczególnie w ostrej fazie. Rokowanie w zakresie śmiertelności wewnątrzszpitalnej jest podobne do tej w grupie chorych z rozpoznaniem ACS. Wiele dowodów wskazuje, że pacjenci z TTS są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w ostrym okresie choroby.

Co istotne, brak wczesnej poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) jest niezależnym czynnikiem ryzyka niekorzystnych odległych następstw, w tym wyższej śmiertelności. Obecnie brak jest randomizowanych badań klinicznych mających na celu określenie specyficznej terapii dla pacjentów z rozpoznaniem TTS, a aktualne zalecenia opierają się na konsensusie ekspertów i wymagają potwierdzenia w odpowiednio przeprowadzonych badaniach prospektywnych.

Lewozymendan to lek działający inotropowo dodatnio, mając jednocześnie zdolność rozszerzania naczyń krwionośnych, co skutkuje zwiększeniem siły skurczu mięśnia sercowego oraz zmniejszeniem obciążenia wstępnego i następczego. Lek ten poprzez zwiększanie wrażliwość białek kurczliwych na wapń zwiększa siłę skurczu jednocześnie nie upośledzając relaksacji mięśniówki komór.

Wstępne dane z kilku badań obserwacyjnych wykazały, że włączenie terapii lewozymendanem u chorych z TTS wiązało się ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu i szybszym czasem powrotu do zdrowia u pacjentów, którzy, ze względu na niewydolność hemodynamiczną, wymagali zastosowania leków inotropowo dodatnich. Wyniki te powinny zostać potwierdzone w odpowiednio zaprojektowanych randomizowanych badaniach klinicznych.

Cel
Pozarejestrowe stosowanie lewozymendanu w ostrej fazie u pacjentów z TTS i LVEF ≤40% przy przyjęciu przyspieszy normalizację LVEF i zmniejszy 12-miesięczną śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny i/lub częstość występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, tj. ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu TTS lub niewydolności serca, udaru lub przemijającego napadu niedokrwiennego [TIA], w porównaniu z placebo. Ponadto stawiamy hipotezę, że lewozymendan skróci czas hospitalizacji i potrzebę zastosowania innych leków inotropowo dodatnich oraz przyspieszy obniżenie poziomu mózgowego peptydu natriuretycznego (BNP).

Do badania zostaną włączeni pacjenci płci męskiej i żeńskiej w wieku ≥ 60 lat z rozpoznaniem TTS i obniżoną LVEF ≤ 40% stwierdzoną w momencie przyjęcia do szpitala, ocenianą w przezklatkowym badaniu echokardiograficznym (TTE). Rozpoznanie TTS zostanie postawione na podstawie międzynarodowych kryteriów diagnostycznych (InterTAK Diagnostic Criteria).

Okres realizacji: 01.07.2022 – 30.06.2027